นักเขียนอักษรพู่กันจีนชื่อดัง ได้บันทึกถึงความรู้สึกที่มีต่อชีวิต เมื่อผ่านเข้าวัย 7O
ซึ่งมีสาระน่าสนใจดังนี้ “พออายุใกล้ 7O ข้าพเจ้า เรียนรู้ สิ่ง 7 สิ่งในชีวิต”
1. ต้องอยู่ให้รอด
ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วตก อยู่อีก 1 วัน เหลือน้อยลง 1 วัน สุขอีก 1 วัน กำไร 1 วัน
2. ต้องอยู่ให้มีความสุข
ตำแหน่งสูงมิสู้มีรายได้สูง รายได้สูงมิสู้อายุยืน อายุยืน มิสู้มีความสุข
ขอให้มีความสุข เพราะความสุขคือเงินสด นอกนั้นแค่กระดาษเช็ค
3. ต้องเป็นของพวกเราเอง
หมายถึง ไม่ใช่เป็นของคนอื่น หรือยืมของคนอื่นมาใช้
ตำแหน่งเป็นของชั่วคราว เกียรติยศเดี๋ยวก็ผ่านไป สุขภาพเท่านั้นที่เป็นของพวกเรา
4. ไม่เหมือนกัน ย่อมไม่เหมือนกัน
ความรักที่พ่อกับแม่ให้กับลูกไม่มีขีดจำกัด แต่ความรักของลูกที่มีต่อพ่อกับแม่ มีขีดจำกัด
เหล่าลูกๆ ทุกคนป่วย พ่อกับแม่กลุ้มใจ พ่อกับแม่ป่วย แค่เหล่าลูกๆ ทุกคน มาเยี่ยมมาถามไถ่ ก็พอใจแล้ว
เหล่าลูกๆ ทุกคน ใช้เงินของพ่อกับแม่ สมเหตุสมผล พ่อกับแม่จะใช้เงินของเหล่าลูกๆ ทุกคน ต้องมีเหตุมีผล
บ้านของพ่อกับแม่ก็คือบ้านของเหล่าลูกๆ ทุกคน บ้านของเหล่าลูกๆ ทุกคน ไม่ใช่บ้านของพ่อกับแม่
ไม่เหมือนกันก็คือไม่เหมือนกัน พ่อกับแม่ที่เข้าใจจะถือเอาความกตัญญูกตเวที ของเหล่าลูกๆ ทุกคน เป็นจิตอาสา
และความสุข ไม่หวังการตอบแทน ถ้าหวังการตอบแทน นั่นคือหาทุกข์ใส่ตัว
5. ไม่ต้องคาดหวังใครยามป่วย
ไม่ต้องคาดหวังใคร แม้แต่เหล่าลูกๆ ทุกคน “ไม่มีลูกกตัญญูหน้าเตียงคนป่วยเรื้อรังหรอก”
คาดหวังคู่ชีวิตหรือ เขาเองก็เอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว ที่คาดหวังได้ คือเงิน อย่างเดียว ใช้เงินรักษาตัว
ความจริงใจของบิดามารดาลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร เพื่อลูกยอมเสียเงินทองได้ นอนดึกตื่นเช้าเพื่อหาเงินทอง
แต่ตนเองไม่กล้าใช้เงินทอง เพื่อไม่ให้ลูกต่างจากคนอื่น เปลี่ยนขี้เถ้าเป็นทองคำ แต่งงานมีครอบครัว มีการมีงานทำ
แต่พ่อแม่ก็ยังไม่หายเป็นห่วง ต่อให้ทุกข์ร้อยหมื่นก็จะทน พระคุณของพ่อแม่มีนับไม่ถ้วน หากลูกเกิดมาไม่มีใครดูแล จะมีวันนี้ได้หรือ
เมื่อยามพ่อแม่แก่เฒ่าโรคถามหา อยากหาหมอรับยา ใครจะช่วยจ่าย พ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปี
วันนี้พร้อมหน้าพร้อมตาจะมีอีกกี่วัน เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปีก็ต้องหลับตา ไร้เงาลูกๆ เคียงข้างอีกต่อไป
ต้นไม้รักความเงียบ แต่ลมหาได้หยุดไม่ ถึงคราวลูกเลี้ยงดู แต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหวแล้ว
ในโลกใบนี้สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุดก็คือ “ความกตัญญูพ่อแม่” อย่าเสียใจกับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญเสียไป อย่าไปหวงแหนเอาตอนที่ไม่มีแล้ว
6. นึกคิดถึงแต่ความหลัง
อาจจำเป็นเพราะจำเรื่องราวได้น้อยลง ลืมมากขึ้น ฉะนั้นสุขภาพคือทรัพย์ จำไว้ แข็งแรงเข้าไว้ หาความสุขเสมอ
7. ไม่ต้องกลัวความต า ย
เกิด แก่ เจ็บ ตา ย เป็นเรื่องธรรมดา ทุกคนเท่าเทียมกัน ต้องมีความพร้อมด้านจิตใจ
พอยมบาลมาเรียก ก็พร้อมที่จะไปได้เลย ต้องไม่มีการอาลัยอาวรณ์
ครบ 7 ข้อ ยามลำบาก มากอุปสรรค ต้องตั้งหลักให้มั่นคง ยามได้ดี มียศสูงส่ง ต้องรู้ปลง ปลดปล่อยวาง
ฉะนั้นไม่ต้องท้อ เวลาผ่านไปเงื่อนไขเปลี่ยน สถานการณ์ก็มักผันแปร อาจดีขึ้นก็ได้
พวกเราไม่จำเป็นต้องร่ำรวย แต่พวกเราอาจร่ำรวยความสุขได้เพราะการให้
สุดท้ายนี้ ลองยิ้มให้ตนเองและคนรอบข้างทุกวัน เพียงเท่านี้ก็ดูมีเสน่ห์ดึงดูดผู้คนรอบข้างแล้ว
