ทหารคนหนึ่ง ต้องมีหน้าที่ออกไปรบกับข้าศึกในสงคราม เขาเป็นคนกำพร้าพ่อ เหลือเพียงแม่ ผู้ให้กำเนิดเท่านั้น
ก่อนจะจากแม่ไปสู่สมรภูมิ จึงถามแม่ว่ามีวัตถุมงคล ที่ศักดิ์สิทธิ์ของพ่อ เป็นสมบัติเก็บไว้ให้กล้าหาญ
และเป็นเครื่องคุ้มครอง ป้องกันอันตรายในการต้องจากแม่จากบ้าน และจากประเทศชาติเพื่อ
ไปปฏิบัติหน้าที่โดยต้อง เสี่ยวกับอันตรายถึงชีวิตได้ในครั้งนี้ แม่ได้ฟังลูกถามก็ใจหาย เพราะมีความเป็นห่วงลูก
และสงสาร โดยที่ไม่มีวัตถุที่ศักดิ์สิทธิ์ เช่น พระเครื่อง ตะกรุด หรือผ้ายันต์ เป็นต้น
อันเป็นของเก่าแก่และขลังเลย ครั้นจะบอกลูกตามตรง ก็กลัวว่าลูกจะเสียกำลังใจ
จึงตอบลูกว่า มีของเก่าที่ศักดิ์สิทธิ์อยู่อย่างหนึ่ง ลูกไปเมื่อไหร่แม่จะเตรียมมอบให้
ของนี้ลูกติดตัวไปแล้วแม่มั่นใจว่าจะช่วย คุ้มครองให้ลูกปลอดภัย และประสบชัยต่อศัตรูไม่รู้จักพ่ายแพ้
ลูกชายได้ฟังก็ดีใจ จึงบอกวันที่กำหนดจะ เดินทางให้แม่ทราบ โดยยังมีเวลาเหลืออยู่อีก 2-3 วัน
แล้วลาแม่ไปทำธุระอย่างอื่น เมื่อลูกออกจากบ้านแล้ว แม่ครุ่นคิดว่าจะได้สิ่งใดให้ลูก
ตามที่ลูกต้องการนำติดตัวไป เพื่อเป็นเครื่องคุ้มครองภัย โดยลูกปรารถนาจะได้จากแม่
และเอ่ยปากขอ เพราะไม่มีสิ่งของที่ศักดิ์สิทธิ์ เช่นนี้เลยในบ้าน และในที่สุดก็คิดได้
จึงฉีกชายผ้านุ่งของแม่เอง มาม้วนเรียวยาวขนาดพอดี แล้วเอาเชือกเล็กๆ รัดจนแน่นถักด้ายเป็นปลอกหุ้มทับไว้อีกจนหนาแน่น
มองไม่เห็นว่าข้างในเป็นอะไร เพียงมองแต่ตาและเอามือคลำดูจะรู้สึกเหมือนว่าเป็นวัตถุมงคลชิ้นหนึ่ง
จากนั้นจึงตั้งอธิฐานขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย และคุณพระสยามเทวาธิวาชตลอด เทพยดาทุกองค์
รวมกับความรักที่แม่มีต่อลูก อย่างแน่วแน่ จงเป็นเสมือนเกราะแก้วที่วิเศษช่วยคุ้มครองป้องกัน
และพิทักษ์รักษาลูก ซึ่งจะต้องไปปฏิบัติหน้าที่ ของชายชาติทหาร ให้มีความปลอดภัย และประสบชัยชนะ
อย่าได้มีอันตรายทั้งปวงทุกประการ แล้วแม่ก็เก็บสิ่งที่ทำไว้นั้นเป็นอย่างดี ครั้นถึงวันที่ลูกจะเดินทาง
และเข้ามากราบเพื่อลา และขอพรจากแม่ แม่ให้พรด้วยถ้อยคำที่ดูดดื่ม เป็นที่ประทับใจอย่างยิ่ง
แล้วมอบสิ่งที่ทำไว้แก่ลูกโดยบอกลูกว่า สิ่งที่แม่ให้ลูกนี้ แม่เชื่อมั่นว่ามีอานุภาพสูงสุด
และศักดิ์สิทธิ์แท้จริงของลูก จงเก็บรักษาไว้กับตัวให้จงดี เพื่อเป็นเครื่องช่วยคุ้มครองลูกให้ปลอดภัยในทุกสถาน
ในกาลทุกเมื่อ และลูกจะประสบแต่ความชนะทุกครั้งไป โดยไม่รู้จักพ่ายแพ้ต่อศัตรูเลย
ลูกชายกราบรับคำพรของแม่ และรับของที่แม่มอบให้ขึ้นทูนศีรษะ เพราะเข้าใจว่าเป็นรูปพระเล็กๆ ที่เก่าแล้ว
แม่จึงถักหุ้มแน่นหนากันหัก หรือคงเป็นตะกรุดที่พ่อเคยใช้ประจำตัว แล้วใส่กระเป๋าเสื้อ
ลาแม่ออกจากบ้านไปด้วยความตั้งใจ โดยมีขวัญและกำลังใจดี
ยิ่งต่อมามิช้านาน เขาถูกผู้บังคับบัญชาคัดเลือก ส่งไปปฏิบัติงานสงครามโดยต้องอยู่แนวหน้า
ทำหน้าที่ต่อสู้รบกับฝ่ายข้าสึก ซึ่งเขามีความภาคภูมิใจอย่างมาก ทุกครั้งที่ชายผู้นี้ออกทำการรบ
เขามีขวัญ และกำลังใจดีเยี่ยม เพราะมีความมั่นใจว่าต้องปลอดภัย ต้องชนะ ด้วยเชื่อมั่นว่าเขามีของดีที่ขลัง
และศักดิ์สิทธิ์ ที่ได้รับจากมือแม่ ประจำไว้อยู่กับตัวตลอดเวลา ฉะนั้นจึงเป็นผู้ที่กล้าหาญ ไม่ครั่นคร้ามต่อศัตรู
และมีไหวพริบดี ตัดสินใจได้ถูกต้อง เฉียบขาด แม้ต้องต่อสู้กับปัจจามิตร ถึงขั้นเข้าสู้อย่างใกล้ชิดตัวกัน
เขาก็สามารถมีชัยชนะอย่างงดงาม และเป็นที่น่าอัศจรรย์ด้วย แคล้วคลาด ไม่ต้องอาวุธศัตรูในการรบเลย
ทั้งๆ ที่เพื่อนร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ร่วมกับเขา แม้จะแขวนสร้อยห้อยคอด้วยพระเครื่องต่างๆ จำนวนมากองค์
ต้องบาดเจ็บและถึงแก่ความต า ยในการรบแต่ละครั้งๆ มิได้ว่างเว้น แต่เขากลับโชคดีกว่าผู้อื่น
ที่ไม่เคยประสบอันตรายเลย ไม่เคยเสียเลื อ ดเลยทุกครั้งไป จนผู้บังคับบัญชา และเพื่อนๆ ของเขาเชื่อ
และพูดกันเป็นเลื่องลือว่า เขามีของดีที่ขลัง และศักดิ์สิทธิ์วิเศษกว่าผู้อื่น เป็นเครื่องคุ้มครองตัว
จึงมีความปลอดภัยจนจิตใจเข้มแข็ง กล้าหาญ ผิดกว่าผู้อื่นทั้งหลาย ครั้นเมื่อสงครามอินโดจีนสงบแล้ว
ชายผู้นั้นกลับเข้าประจำการ ณ หน่วยทหารที่ตนสังกัด ไปหาแม่ที่บ้าน กราบแม่
และเล่าเรื่องราวที่คนทั้งหลาย เลื่องลือให้แม่ฟัง แล้วสิ่งที่ตนมั่นใจว่าเป็นของขลังอันศักดิ์สิทธิ์นั้นแก่แม่เพื่อเก็บไว้
จะได้มาขอติดตัวไปใช้ใหม่ในเมื่อ โอกาสอันสมควร แม่ฟังลูกเล่าเรื่องทั้งปวงด้วยความระทึกใจ
อยากจะพูด อยากจะชี้แจงให้ลูกเข้าใจ ว่าของที่ลูกมั่นใจว่าขลังและศักดิ์สิทธิ์นั้นที่แท้คือผ้านุ่งของแม่
และที่ลูกได้รอดพันอันตรายทั้งปวง ทุกประการอย่างน่าอัศจรรย์นั้น แท้จริงก็ด้วยเมตตาจิตของแม่เป็นเครื่องปกปักคุ้มครองอย่างสำคัญ
เพราะแม่ได้หมั่นสวดมนต์และแผ่เมตตา อธิษฐานต่อพระรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยคุ้มครองป้องกันภัยทุกประการ
อย่าให้เกิดแก่ลูกและขอให้ลูกมีความสุขในที่ทุกสถาน แม่ผูกใจถึงลูกอธิฐาน
เพื่อความปลอดภัย และแผ่เมตตาต่อลูก เพราะความรักอย่างแท้จริงแรงใจและแรงรัก
ของแม่จึงเกินอานุภาพอันอิ่งใหญ่ ส่งผลแก่ลูกสมดังที่แม่มุ่งหวังทุกประการ
แต่แม่ก็ไม่ได้พูดอธิบายให้ลูกเข้าใจ โดยเขารู้ความจริงเรื่องนี้ ในอีกหลายปีต่อมา
เมื่อแม่เขาเจ็บหนักใกล้จะสิ้นใจ ต า ย จึงบอกกล่าวให้เขาทราบ
แต่กระนั้นเขายังเก็บรักษา ชายผ้านุ่งแม่ชิ้นนั้นไว้อีกตลอดไป
ชายผ้านุ่งของแม่ แท้ๆ รวมด้วยความเมตตา ของแม่ที่มีต่อลูกที่รัก แม่ยังกลายเป็นสิ่งศักดิ์สิทธ์ที่น่าอัศจรรย์ได้ฉะนี้