มีควายอยู่ตัวหนึ่ง เขายาวสวย ดูดี สง่างามมาก วันหนึ่ง เขาควายเกิดแทงเข้าไปในตัวของมัน
พอดีมีอีกา ตัวหนึ่งบินผ่านมาด้วยความสงสัย เลยบินลงมาเกาะที่หลัง แล้วถามควายว่า
แม่กา : ทำไมถึงไม่ตัด “เขา” ออกไปละ
ควาย : ไม่เอาไม่ตัดเพราะ “รักเขามาก”
แม่กา : แต่ยิ่งรักมาก เธอก็ยิ่งเจ็บ มากนะ
ควายฟังแบบนี้แล้ว ได้แต่ครุ่นคิดเรื่องของเขา อยู่มาวันหนึ่งควายตัวนี้ทรมานจนอยู่ไม่ไหว
เพราะเขากำลังแทงเข้าไปในตัวเรื่อยๆ จนได้คิดถึงคำพูดของแม่กา ที่เคยให้คำแนะนำ
แล้วลองทำตามที่แม่กาบอก โดยการตัดเขาออก แม่กาบินผ่านมาเห็นอีกเลยถามควายไปอีกว่า
แม่กา : เป็นยังไงบ้างหลังจากที่ตัดเขาออกแล้ว
ควาย : ยังไม่ค่อยชินเท่าไรเลย
แม่กา : แล้วที่ตัดเขาออกแล้วยังเจ็บอยู่ไหมละ?
ควาย : ไม่เจ็บเท่าตอนที่มีเขาอยู่แล้วละ
แม่กา : เห็นไหมละ ไม่มีเขา เราก็อยู่ได้ ก็แค่ยังไม่ชินเท่านั้นเอง แต่มันไม่เจ็บ และทรมานเหมือนเมื่อก่อนนะ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ถ้ามีเขาแล้วมันทรมานลองตัดเขาออกดูบ้างเผื่อมันจะดีขึ้น”
เราเองก็ยังสามารถก้าวข้ามผ่านไปได้ ตัวเขาเป็นของเขา แต่ความรักเป็นของเรา
แม้แต่ความรักที่เราให้เขามันก็เป็นของเรา ความรักที่เราให้คนรอบข้าง นำกลับมารักตัวเองบ้าง
ในวันที่ต้องการกำลังใจ คำปลอบใจมันจะทำให้ ดีขึ้นชั่วคราวนะคะ แต่เวลามันเยียวยาได้จริงๆ เป็นกำลังใจให้ทุกคน
