หนึ่งวันที่เราโตขึ้น เท่ากับ 1 วันที่แม่ชราลง หนึ่งวันที่เราแข็งแรง เท่ากับ 1 วันที่แม่หมดแรง
ถึงวันที่เรามั่นคง แม่อาจล้มลงไม่ทันยินดี ใกล้ถึงวันแม่แล้ว ลูกหลายๆ คน คงกำลังคิดหาของขวัญอะไรสักอย่างให้แม่อยู่
แต่อย่าลืมว่า ของขวัญที่ดีที่สุด สำหรับแม่ก็คือลูก ได้เห็นลูกเลี้ยงตัวเองได้ดี ในวันที่แม่แก่ชรา แม่นั้นก็คงดีใจมากแล้ว
คำว่าแม่เป็นคำที่เราคุ้นเคยมาตั้งแต่เกิด และนอกจากจะเป็นคำที่มีความหมายทางใจต่อลูกทุกๆ คนแล้ว
ยังมีความหมายที่ล้ำลึกมากมาย และน่าเหลือเชื่อซ่อนอยู่ในคำเรียกบุพการีที่แสนสั้นว่า “แม่”
วันนี้ลูกๆ หลายคนอาจจะกำลังอยู่กับพ่อกับแม่ในครอบครัวที่แสนสุข ในอ้อมกอดที่อบอุ่นของแม่
ในการเลี้ยงดูเอาใจใส่เป็นอย่างดีจากแม่ อยากได้อะไรมีแม่คอยจัดหาให้ อยากกินอะไรมีแม่คอยหามาให้กิน
อยากเที่ยวที่ไหน แม่ก็พาไปเที่ยว อยากเรียนอะไร แม่ก็ส่งเสียให้เรียน อยากทำอะไร แม่ก็คอยส่งเสริมสนับสนุนให้ทำอยู่ตลอดมา
ลูกๆ หลายคน ได้รับความสุข สะดวก สบาย สมบูรณ์พูนสุขในทุกๆ ด้าน
ไม่ว่าจะเป็นด้านชีวิต ความเป็นอยู่ที่สุขสบาย เงินทองที่ใช้จ่ายได้ตามใจต้องการ
พร้อมทั้งการศึกษาที่ดีในสถาบันที่มีชื่อเสียง ความสมบูรณ์ ความสุขสบายที่ลูกได้รับทุกวันนี้ได้มาจากใคร?
แต่วันนี้ยังมีลูกๆ หลายคนไม่ที่ได้อยู่กับพ่อกับแม่ในครอบครัวที่อบอุ่น ต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า
เป็นเด็กเร่ร่อน นอนตามป้ายรถเมล์ก็มี เร่ขอทานเก็บเศษอาหารประทังชีวิต ไปวันๆ ก็มี
ต้องทนทุกข์ทรมาน เดียวดายไร้ความอบอุ่น หว้าเหว่หัวใจ ขาดที่พึ่งพาอาศัย
ต้องต่อสู้ในโลกที่โหดร้าย มีแต่แก่งแย่งแข่งขัน คิดเอาแต่ประโยชน์ส่วนตัว เพื่อให้มีชีวิตอยู่ไปวันๆ
ถ้าหากวันใดลูกๆ ขาดแม่ไปแล้ว ชีวิตของลูกคงกระจัดกระจายไร้ทิศทาง ไร้อนาคต ไร้การศึกษา
กลายเป็นเด็กมีปัญหา เป็นภาระของสังคม คงต้องทุกข์ทรมานอย่างหาประมาณมิได้
หากเปรียบชีวิตเหมือนการข้ามฝั่งในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวกราก เต็มไปด้วยอันตรายรอบด้าน
ซึ่งต้องอาศัยแพ และไม้ถ่อข้ามฝั่ง เพื่อไปสู่เป้าหมายอย่างปลอดภัย
หากเปรียบไปก็เหมือนพ่อกับแม่ ถ่อเปรียบเสมือนพ่อ แพเปรียบเสมือนแม่
ถ้าถ่อหัก ก็ยังสามารถใช้มือหรือเท้าพาย แทน แต่ก็ต้องทุลักทุเลพอควร มีโอกาสถึงฝั่ง 50-50
แต่หากแพต้องแตก หรืออับปางกลางแม่น้ำ โอกาสที่จะถึงฝั่งก็คงลางเลือน อาจต้องจมน้ำเสียชีวิต หรือเป็นอาหารของสัตว์ร้ายได้
ลูกบางคน ยามแม่มีชีวิตอยู่ ไม่เคยเลยที่จะรักษาน้ำใจท่าน ไม่เคยเลยที่จะเลี้ยงดูเอาใจท่าน
ทำให้ท่านสบายอกสบายใจ ท่านได้เรามาเป็นลูก รู้ไหมท่านดีใจมากขนาดไหน?
ลูกวัวลูกควาย ซึ่งเป็นสัตว์เดรัจฉาน มีคุณธรรมน้อย เมื่อโตขึ้นเลิกกินนมแม่
วิ่งเล่นไปมา เอาลำตัวถูไถคลอเคลียแม่มันเล่น แล้วก็เดินจากไป เราอาจสรุปว่า ลูกวัวตัวนั้นไม่ดี ไม่มีความกตัญญู
สู้ลูกคนไม่ได้ แต่ร้อยทั้งร้อยของเจ้าสัตว์เดรัจฉานตัวนี้ เมื่อมันโตขึ้นและทิ้งแม่ไป มันจะไม่เถียงแม่ ไม่ตวาดแม่
ไม่ตีแม่ ไม่กระทืบเท้าใส่แม่ และที่สำคัญมันจะไม่ย้ำยีหัวใจของแม่มัน
แต่ลูกคนบางคน กลับมีแต่คอยสร้างความทุกข์ใจให้แก่ท่าน มีแม่หลายคนที่ต้องเสียใจเพราะลูก
ต้องแอบร้องให้ประจำ ถึงแม้แม่จะได้รับความทุกข์ทรมานจากลูกเพียงใด แม่ก็ยังรัก
แม้บางครั้งมีใครบอกว่า ลูกของแม่ชั่ว ลูกของแม่เลว แม่ก็จะไม่เชื่อ ลูกของฉันไม่เป็นอย่างนั้น
ลูกของฉันเป็นคนดี ดีชั่ว ก็ลูก ผิดถูกก็เลื อ ด จะเฉือน จะเชือดได้อย่างไรกัน
บางคนเอาแต่สนุก เชื่อเพื่อนมากกว่าเชื่อแม่ รักแฟนมากกว่ารักแม่ เคารพเมียมากกว่าเคารพแม่ เลี้ยงเพื่อนฝูงมากกว่าเลี้ยงแม่
โทรหาแฟนมากกว่าโทรหาแม่ คุยกับแฟนทั้งวันทั้งคืน แต่คุยกับแม่แป๊บเดียวตอนขอตังค์
แม่หลายคนช่างโชคร้าย นักเลี้ยงลูกมาตั้งหลายคน แต่ลูกเหล่านั้นไม่สามารถที่จะเลี้ยงพ่อแม่ได้เลย
ปล่อยให้แม่ไปอยู่ตามบ้านพักคนชรา สถานสงเคราะห์ผู้สูงอายุ ทิ้งไว้ตามวัดบ้าง
ปล่อยแม่ไว้กับหมากับแมว ไม่เคยดูแลไม่เคยสนใจ ขนมซักชิ้นหนึ่ง น้ำสักแก้วหนึ่ง
เงินสักบาท ไม่เคยเลยที่จะให้แม่ มีแต่จะเอา ทรัพย์สินมรดก เงินประกัน
บางคนถึงขนาดแช่งให้แม่เสียชีวิตเร็วๆ เพื่อตัวเองจะได้มรดก
ถ้าเย็นนี้ไม่มีแม่แล้ว คุณแม่จะได้อะไร จะได้เพียงแต่ข้าวต้มถ้วยเดียวและน้ำเปล่าครึ่งแก้ว
ใส่ถาดเอาไปวางไว้ข้างโลงศพเท่านั้นหรือ แล้วลูกชายลูกหญิงผู้โง่เขลา ก็จะไปเคาะข้างโลง
พร้อมกับพูดว่า แม่จ๋าลุกขึ้นมากินข้าวเถอะ แม่จ๋าลุกขึ้นมากินน้ำเถอะ แม่จ๋าพระมาแล้วฟังสวดนะแม่นะ
แต่ในขณะที่แม่มีชีวิตอยู่ เราจะได้ยินแต่คำว่า ลูกจ๋าลูกหิวหรือเปล่า ?
ลูกต้องการอะไรหรือเปล่า? ลูกจ๋าลูกไม่สบายหรือเปล่า?
จะมีลูกซักกี่คนที่จะถามแม่เช่นนั้น หรือจะรอให้แม่ไม่อยู่ซะก่อนแล้วค่อยถามอย่างนั้นหรือ
เรารักสิ่งใด เราจะถนอมสิ่งนั้น รักษาสิ่งนั้น แล้วมันจะอยู่กับเรานาน ถ้าเรารักแม่ต้องถนอมน้ำใจท่าน
รักษาใจท่าน ถามท่านต้องการอะไร? ท่านอยากไปไหน? ท่านอยากทานอะไร?
ท่านเจ็บตรงไหน ปวดที่ใด? ทำทุกอย่างปฏิบัติกับแม่ ให้แม่มีความสุข
ได้ภูมิใจในตัวลูกว่าลูกเป็นคนกตัญญู เลี้ยงดูแม่ในยามแก่ชรา
ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ ไม่เคยสนใจท่านเลย แต่พอคุณแม่เสียชีวิตลง
นำร่างที่ไร้วิญญาณของแม่ไปใส่โลงทองอย่างดี เอาไปไว้วัดแล้วนิมนต์พระมาสวด 7 วัน 7 คืน
หวังว่าดวงวิญญาณของแม่จะไปสู่สุขคติโลกสวรรค์ นี่หรือคือสิ่งที่เรามอบให้แม่
จัดห้องนอนให้แม่ ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่แม้ครั้งเดียว ยังดีกว่าจัดงานศพใหญ่โตเมื่อแม่สิ้นชีวิต
ความรักคือความรู้สึกที่ยังห่วงใยใครสักคนอยู่ แม้จะแยกความ รู้สึก ความลุ่มหลง และความสัมพันธ์แบบรักใคร่
