เมื่อยังเด็กๆ อยู่ ไปทะเลฉันชอบเก็บเปลือกหอยกลับบ้านใส่โหลแก้วเก็บไว้ ตอนนั้นก็คิดแค่ว่ามันสวยดี
เมื่อฉันโตขึ้น จึงได้รู้ว่าแท้จริงแล้วเปลือกหอยจะสวยงาม และมีคุณค่านั้น ก็ตอนที่มันอยู่บนผืนทราย
ข้างหลังเป็นผืนน้ำสีครามเหมือนกับใครบางคน ให้อยู่ในใจดีแล้ว อย่าอยู่ในชีวิตจริงดีกว่า
หากการได้ครอบครองเป็นเจ้าของกัน มันอึดอัดนัก หรือมีฝ่ายใดต้องเสียใจ สิ่งที่ดีที่สุด คงต้องปล่อยให้ต่างคนต่างใช้ชีวิตไป
อย่างนั้นมันอาจจะดีกว่า เพราะเขาทำมากกว่าเรา เขาจึงได้ผลตอบแทนมากกว่า
เขาตื่นก่อนเรา เวลาเขาก็มีเวลามากกว่าเรา
เขารับผิดชอบมากกว่าเรา ตำแหน่งเขาจึงสูงกว่าเรา
เขาพยายามมากกว่าเรา ความสำเร็จเขาจึงยิ่งใหญ่กว่า
เขาอดทนกว่าเรา เขาจึงเข้มแข็งกว่าเรา
เขาทำได้ดีกว่าเรา เขาจึงมีอะไรดีๆ มากกว่า
ที่จริงแล้วชีวิตมันก็แค่นี้เอง ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย
โลกจ่ายผลตอบแทน ตามความสามารถ ตามความพยายาม
ทำมากกว่าก็ต้องได้มากกว่า ลูกปัดพลาสติกสามารถเห็นสีสันได้ทันที แต่กลับไม่มีคุณค่าเท่าไหร่นัก
ส่วนเพชรพลอย ไม่ได้งดงามเมื่อแรกเห็น เพราะต้องผ่านสายตาของผู้ชำนาญ
ผ่านการเจียระไนที่เจ็บปวดมาก่อน จึงจะเปล่งประกายออกมา ความดีที่มีค่า
อาจไม่ใช่สิ่งที่ถูกพบเห็นโดยง่าย เพราะหลายคนมองกันที่เปลือกนอก
แต่หากสามารถยืนหยัด มุ่งมั่นรักษาความดีได้ ไม่ใช่แค่พยายามทำให้ดูงดงามแค่เปลือก
ในที่สุดจึงจะเป็นผู้ที่งดงาม และทรงคุณค่าอย่างแท้จริง
