เมื่ออยู่กับใครแล้วเหนื่อยใจ ก็ถอยออกมาเถิด
อย่าพยายามทำดีกับคนที่ไม่เคยเห็นค่า ต่อให้คุณทำดีแค่ไหนเขาก็ไม่สนใจหรอก
การทำความดีเป็นสิ่งที่ดี แต่ทำผิดที่ ผิดเวลา และผิดคน นอกจากเขาจะไม่เห็นค่า
ยังเสียเวลาเราด้วย คนที่รักเราจริงๆ ก็มี เราควรเอาเวลาตรงนี้ไปใส่ใจเขาดีกว่า
มันมีจริงๆ นะ คนที่รักบางคน เพียงแค่เห็นหน้าก็เกลียดเพียงแค่ฟังใครเล่ามา
ไม่ว่าเราทำดีแค่ไหน สุดท้ายเขาก็ไม่เห็นค่า เพราะสำหรับคนบางคน ความดีซื้อใจเขาไม่ได้
ใส่ใจมากไปเราจึงทุกข์ เพราะสงสัยมากไปจึงทรมาน ถ้าเข้าใจจึงเป็นสุข
ปล่อยวางได้จึงเป็นอิสระ ปล่อยไปบ้าง ช่างมัน เรามาสู่โลกนี้เสมือนนักเดินทาง
เรื่องที่ใหญ่ที่สุดในวันนี้ พอถึงวันพรุ่งนี้ก็กลายเป็นเรื่องเล็ก
เรื่องที่ใหญ่ที่สุดในเดือนนี้ พอเดือนหน้านั้นกลายเป็นเรื่องเล่า
เรื่องเล่าปากต่อปากกัน พอไปนานๆ สุดท้ายก็เป็นแค่เพียงนินทา
เราทุกคนเป็นได้ก็แค่คนในคำนินทา เป็นแค่คนในลมปากใครๆ
ไม่ต้องพยายามทำตัวให้เป็นที่รัก ของทุกคนเลย มันเป็นไปไม่ได้เลย
บางครั้งก็ยากที่จะเปลี่ยนคนที่เกลียดเรา ให้หันมาชอบ เปลี่ยนเป็น เปลี่ยนเวลาไปใช้กับคนที่รักเรา
ทำให้เขามีความสุขจะดีกว่า อย่าเสียเวลาปั้นหน้าอยู่กับคนที่ไม่คิดจะยอมรับเรา
บางครั้งการทำความดีของเรา ก็ไม่สามารถซื้อใจใครได้ การทำดี
บางครั้งก็หมายถึงการทำดีให้ ถูกที่ ถูกเวลา และถูกคน อย่าทุกข์ใจไป
ถ้าเขามองไม่เห็นในสิ่งที่เราตั้งใจ แต่จงดีใจ และภูมิใจเถอะว่าเราได้ทำดีที่สุดแล้วนะ
บางครั้งคนเราก็ชอบคิดว่าการทำดีกับใคร ก็ให้คนๆ นั้นตัดสินว่าเราดีหรือไม่
แต่ที่จริงแล้วที่สุดของความดี ของคนเรานั้นมันไม่ได้เท่ากันหรอก
ฉะนั้น เราจึงคาดหวังไม่ได้ว่า เราหรือเขา ใครกันที่ดีกว่ากัน แต่ให้เราคิดแค่ว่า
เราทำดีให้ถึงที่สุดของเราก็พอ การจากกันด้วยความดี สักวันคงจะรู้ผลแห่งความดีนั้นๆ
แต่การจากกันด้วยความเลว ต่อให้นานเพียงไหนความเลว ก็ไม่อาจเปลี่ยนเป็นความดีไปได้นะ
เลือกใช้เวลาที่มีต่อกันให้ดีที่สุด ส่วนผลนั้นปล่อยให้เวลาเป็นตัวบ่งบอก
ชีวิตเหมือนรสชาติของกาแฟ มากก็ดี น้อยก็ดี ต่างมีรสขม เข้มก็ดี จืดก็ดี ต่างมีรสชาติ
ร้อนก็ดี เย็นก็ดี ต่างคนต่างชอบ จะชงกาแฟให้ถูกปากทุกคนบนโลกได้อย่างไรล่ะ
ทำอย่างไรเขาก็ไม่ชอบ เราก็ถอยออกมา ปรับอย่างไรก็ไม่ได้ผล ก็กลับมาเป็นตัวเองเถิด
อย่าคาดหวังในการทำความดี เมื่อเราไม่คาดหวัง เราก็ไม่ต้องผิดหวัง
มีหลายคนที่พยายามทำดีกับบางคนอย่างดีมาก โดยที่เขาไม่เคยเห็นค่า
แถมบางคน ถึงขั้นยอมให้เอาเปรียบเพียงเพราะเราเองไม่อยากจะเสียเขาไป
บางทีมันก็ไม่ได้เป็นความผิดของเขาที่เป็นแบบนั้น
แต่มันอาจจะผิดที่เราเอง ที่ยอมทำดีกับเขา แม้จะรู้ว่าไม่ได้ประโยชน์อะไร
กลัวความสูญเสียบ้าง กลัวความเจ็บปวด กลัวการอยู่คนเดียว และอย่างอื่นต่างๆ นานาแห่งความกลัว
จึงปลอบใจตนเองว่า อย่างน้อยทำดี ต่อไปสักวันเขาอาจจะเห็นค่ามันขึ้นมาสักวันนึงก็ได้
แต่ลืมนึกไปว่า ถ้าเขาจะเห็นค่า เขาคงเห็นไปนานแล้ว อยู่กับใครแล้วเหนื่อย ก็ให้รีบถอยออกมา
อย่าพยายามทำความดี เพื่อที่จะเอาชนะใจเขาเลย เพราะถึงทำไปก็ไม่เคยเห็นค่า ในตัวคุณอยู่ดีนั้นแหละ