ในปัจจุบันนี้นะน่าเป็นห่วง นั่นก็เพราะว่า เมื่อคนอินเดีย เวียดนาม จีน อพยพมาไทย
และอีกอย่างคือ กลับได้ดีซะด้วย แต่คนไทยคงเป็นลูกจ้างอยู่เหมือนเดิมไม่ไปไหนเลย
เมื่อ 100 ปีก่อน คนจีนหนีความยากจน อดอยากมาเมืองไทย แบบเสื่อผืนหมอนใบ เป็นกุลี แบกข้าวสาร ลากรถ ฯลฯ
คนไทยดูถูก เรียกไอ้เจ็ก แต่คนจีนขยัน ไม่เกี่ยงงาน อยากเป็นเจ้าของกิจการ อยากเป็นพ่อค้า
คนไทย นี่แหละชอบสบาย อยากเป็นเจ้าคนนายคน รับราชการ มียศ มีสี มีเกียรติ จนมาถึงวันนี้
คนจีนร่ำรวย เป็นเจ้าของกิจการเยอะแยะ คนไทยเป็นลูกจ้าง และเป็นลูกหนี้คนจีน
เมื่อ 50 ปีก่อน คนอินเดีย คนบังคลาเทศ หนีความยากจน มาที่เมืองไทย เป็นคนขายนมแพะ เป็นยาม ขายถั่ว
คนไทยดูถูกเรียกไอ้บัง คนอินเดียนั้นขยัน เจียมเนื้อ เจียมตัว ประหยัด อดออม อดทน
จนวันนี้คนอินเดียเป็นเจ้าของกิจการมากมายในไทย ทั้งเจ้าของร้าน เจ้าของโรงงาน ขายผ้า
คนไทยเป็นลูกจ้าง และเป็นลูกหนี้คนอินเดีย
และ 30 ปีก่อน คนเวียตนาม อพยพมาไทย นั่นเพราะหนีสงครามมาเมืองไทย มาเป็นลูกจ้างทำประมง ซ่อมรถ ทำนา
คนไทยดูถูก เรียกไอ้แกว จนวันนี้ เมืองไทยโดยเฉพาะทางอีสาน และภาคตะวันออก คนเวียตนามเป็นเจ้าของกิจการมากมาย
ส่วนคนไทยน่ะเหรอ เป็นลูกจ้าง เขาตามเคย เพราะคนรักรักสบาย หนักไม่เอา เบาไม่สู้ รักสบาย ชอบหรูหรา
แข่งกันอวดรวย โดยการมีหนี้จนหนี้ท่วมตัว เลี้ยงลูกให้เป็นลูกเทวดา เลี้ยงลูกไม่รู้จักโต เสพติดวัตถุนิยม
วันนี้คนเขมร ลาว พม่า เข้ามาไทย ทั้งถูกต้อง ทั้งไม่ถูกต้อง เพราะ A E C เปิด
รับค่าแรง 300 บาท เข้ามาเป็นคนรับใช้ในบ้าน พนักงานโรงแรม เด็กปั้ม คนงานก่อสร้าง คนไทยดูถูกเรียกไอ้เขมร
สิ่งที่น่าเป็นห่วงในอนาคตคือ อีก 20 ปีข้างหน้า ชนชาติต่างๆ ที่อพยพเข้ามา เขาคงเป็นเจ้าของกิจการกันหมด
เหมือนที่เคยเกิดขึ้นกับคนจีน คนเวียดนาม คนอิน เดีย และคนไทยก็คงกลับมาเป็นลูกจ้าง คนเขมร คนพม่า คนลาว
นี่คือ คนไทย แท้ๆ นะ ทำไมกัน คนไทยมีความรู้ มีฝีมือแรงงานที่ดี แต่ไม่สร้างโอกาส ไม่สร้างงานให้มีคุณค่าเลยล่ะ
งานหนักหน่อย ท้อ ออกจากงาน เหนื่อยหน่อย บ่น งานมากหน่อยบอกค่าจ้างถูก ไม่คุ้มลาออก น่าเป็นห่วง
คนไทยที่รักสนุก ไม่อดทน ไม่พึ่งพาตัวเอง ไม่เอาถ่าน เหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่อ ประมาณว่าฉิบหายไม่สนขอแค่ตัวเองมีชื่อเสียง
ขายที่ดิน ปู่ ย่า ตา ยาย กิน ขออย่าให้เป็นเช่นนี้เลย เรามีฝีมือ มีทักษะดี มีไหวพริบดี ฉลาด เอาตัวรอดเก่ง
เราจงนำมันออกมาใช้ให้เกิดประโยชน์ดีกว่า รักกันไว้เถิดคนไทย อย่าให้ อีก 20 ปีข้างหน้า ต้องเป็นลูกจ้าง
หรือต้องเป็นลูกหนี้ ต่างชาติใน A E C เลย “คนทุกคนต้องกินข้าวกินน้ำ บางคนก็กินเพื่ออยู่ บางคนก็อยู่เผื่อกิน
แต่มีน้อยคนมากที่จะสามารถลิ้มรสที่แท้จริงได้ คำสอนนี้เปรียบเสมือนการใช้ชีวิตของมนุษย์
บางคนสู้เผื่ออยู่รอด บางคนสู้เพื่อความสบาย แต่กับบางคนเขาก็สู้เพื่อความร่ำรวยในวันข้างหน้า”
